Κοινές ασθένειες και εμβολιασμοί της γάτας

Μαζί με τη σωστή διατροφή και την αποπαρασίτωση, η προστασία της γατούλας μας από τις πιο κοινές μεταδοτικές ασθένειες αποτελεί το βασικό θεμέλιο για μια μακρόχρονη και ευτυχισμένη ζωή μαζί μας. Η προστασία αυτή επιτυγχάνεται με το συστηματικό εμβολιασμό της.

Γιατί πρέπει να εμβολιάσω τη γάτα μου;

Παρόλο που συχνά επικρατεί η λανθασμένη αντίληψη ότι ο εμβολιασμός της γάτας πραγματοποιείται για να προστατευτεί ο ιδιοκτήτης από ασθένειες που μπορεί αυτή να μεταδώσει, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Δεν υπάρχει καμία κοινή ασθένεια που να μπορεί να μεταδοθεί από τη γάτα στον άνθρωπο, οπότε ο εμβολιασμός ή όχι του ζώου δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να επηρεάσει την υγεία του ιδιοκτήτη.

Η μόνη ασθένεια που μπορεί να προσβάλει τόσο εμάς, όσο και τη γάτα μας, είναι η λύσσα, της οποίας η μετάδοση γίνεται αν δαγκώσει εμάς ή το ζώο μας, ένα ζώο που νοσεί με τον ιό αυτό. Όμως η λύσσα έχει σχεδόν εξαφανιστεί στο σύγχρονο δυτικό κόσμο όσον αφορά στον πληθυσμό των κατοικίδιων ζώων.

Συνεπώς, ο στόχος του εμβολιασμού είναι να ενεργοποιήσει τις άμυνες του οργανισμού της γάτας ενάντια σε μια ποικιλία ασθενειών. Αυτή η άμυνα πραγματοποιείται με τη δημιουργία αντισωμάτων, που εξειδικεύονται στην προστασία του οργανισμού από μεταδοτικές ασθένειες.

Τα μωρά γατάκια προστατεύονται από αρκετές ασθένειες χάρη στα αντισώματα που λαμβάνουν από το μητρικό γάλα. Η προστασία αυτή ξεκινάει με το θηλασμό, από τις πρώτες ώρες της ζωής τους. Παρόλα αυτά, από την ηλικία των 7 εβδομάδων αυτή ανοσία που παρέχεται από τη μητέρα ξεκινά να φθίνει και τα γατάκια πλέον είναι απροστάτευτα μπροστά σε ένα σύνολο από επικίνδυνες μεταδοτικές ασθένειες.

Ακόμα κι αν κρατήσουμε τη γάτα μας μέσα στο σπίτι, χωρίς να έρχεται σε επαφή με άλλα ζώα, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να φέρουμε εμείς από έξω κάποιο μικρόβιο που θα την κάνει να νοσήσει.

Η σύγχρονη κτηνιατρική προσφέρει τη δυνατότητα προστασίας της γατούλας από ένα σημαντικό υποσύνολο των ασθενειών αυτών. Με τον έγκαιρο εμβολιασμό προστατεύεται αποτελεσματικά η γατούλα μας, αλλά και οι υπόλοιπες γάτες που μπορεί να έρθει σε επαφή, από τη μετάδοση ασθενειών, όπως η πανλευκοπενία ή η ρινοτραχειίτιδα.

Πότε πρέπει να γίνονται τα εμβόλια και με τι συχνότητα;

Όταν υπάρχει η δυνατότητα, οι πρώτοι εμβολιασμοί ξεκινούν από την ηλικία των 8-9 εβδομάδων με μια δεύτερη επανάληψη 3-4 εβδομάδες αργότερα. Υπάρχει η πιθανότητα ο κτηνίατρος να προτείνει την καθυστέρηση του πρώτου εμβολιασμού όταν το γατάκι είναι αδύναμο ή ασθενικό ή βρίσκεται σε θεραπεία για κάποια πάθηση.

Παρόλα αυτά, στην περίπτωση υιοθεσίας γάτας σε μεγαλύτερη ηλικία, όπως μπορεί να συμβεί με μια αδέσποτη γάτα, ο εμβολιασμός μπορεί να πραγματοποιηθεί κανονικά και δεν πρέπει να αμελείται. Και πάλι γίνεται επανάληψη του πρώτου εμβολιασμού μετά από 3-4 εβδομάδες.

Και στην περίπτωση νεαρού, αλλά και σε αυτήν ενήλικου ζώου, μετά τις 2 πρώτες επαναλήψεις, οι εμβολιασμοί χρειάζεται να πραγματοποιούνται σε λιγότερο συχνή βάση. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι αρκεί το ζώο να εμβολιαστεί μια φορά για να είναι προστατευμένο για όλη του τη ζωή. Η ανοσία που αποκτά το ζώο μετά τους πρώτους εμβολιασμούς τείνει να φθίνει με το πέρασμα του χρόνου και είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται οι απαραίτητες επαναλήψεις στο χρονικό διάστημα που ορίζεται από τον τύπο του εμβολίου και συνήθως είναι ένα έτος.

Ο κτηνίατρος που θα πραγματοποιήσει τους πρώτους εμβολιασμούς θα πρέπει να προμηθεύσει τον ιδιοκτήτη με βιβλιάριο υγείας του ζώου, όπου θα αναγράφονται τα στοιχεία του καθώς και οι εμβολιασμοί και οι αποπαρασιτώσεις του.

Από ποιες ασθένειες μπορεί να προστατευτεί η γάτα με τον εμβολιασμό;

Είναι σημαντικό ότι ο σύγχρονος ιδιοκτήτης γάτας έχει τη δυνατότητα να την προστατεύσει από αρκετές από τις πιο κοινές και επικίνδυνες ασθένειες.

Αποτελεσματικά εμβόλια υπάρχουν για τη ρινοτραχειίτιδα, τα χλαμύδια, την πανλευκοπενία και την ιογενή λευχαιμία, καθώς και για τη λύσσα. Δεν υπάρχουν δυστυχώς ακόμη αποτελεσματικά εμβόλια για τη νόσο ανοσοποιητικής ανεπάρκειας της γάτας (Fiv), ούτε για τη λοιμώδη περιτονίτιδα (Fip).

Για τη νόσο ανοσοποιητικής ανεπάρκειας δεν διατίθεται ακόμη εμβόλιο στην Ευρώπη, παρόλο που έχει κυκλοφορήσει στις Η.Π.Α. Το εμβόλιο επιπλέον έχει δοκιμαστεί μόνο σε ορισμένα από τα στελέχη του ιού, συνεπώς προσφέρει μερική κάλυψη στο ζώο.

Για την περιτονίτιδα κυκλοφορεί εμβόλιο που προσφέρει μερική προστασία με τη μορφή σταγόνων που χορηγούνται από τη μύτη του ζώου.

Παρόλα αυτά υπάρχουν διαθέσιμα εμβόλια για τις περισσότερες πολύ κοινές ασθένειες της γάτας, που αναφέρονται στη συνέχεια.

Ρινοτραχειίτιδα. Παρόλο που δεν είναι τόσο επικίνδυνη για την υγεία της γάτας όσο άλλες ασθένειες, αν δεν προληφθεί ή θεραπευτεί έγκαιρα, αφήνει στο ζώο μόνιμα ενοχλητικά συμπτώματα, όπως οι ρινικές εκκρίσεις και τα δάκρυα.

Υπάρχουν 2 μορφές της ασθένειας, ο καλυκοϊός και ο ερπητοϊός. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με τον ιό που προσβάλει τη γάτα. Κοινά συμπτώματα είναι ο βήχας και το φτάρνισμα, η υψηλή θερμοκρασία, η απώλεια της όρεξης, οι ρινικές και οι οφθαλμικές εκκρίσεις και, στην περίπτωση του καλυκοϊού, τα έλκη στο στόμα και στη γλώσσα.

Αν η γάτα νοσήσει από την ασθένεια, παραμένει φορέας ακόμα κι αν θεραπευτεί επιτυχώς. Συνεπώς μπορεί να τη μεταδώσει σε άλλες ανεμβολίαστες γάτες χωρίς η ίδια να έχει συμπτώματα.

Χλαμύδια. Τα χλαμύδια είναι μια ασθένεια ιδιαίτερα μεταδοτική από τη μια γάτα στην άλλη, η οποία εκδηλώνεται με σταδιακά πιο σοβαρές και δυσάρεστες οφθαλμικές εκκρίσεις. Τα νεαρά γατάκια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην πάθηση αυτή και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί σε κάποια ζώα να οδηγήσει ακόμα και στην τύφλωση.

Πανλευκοπενία. Η πανλευκοπενία είναι μια από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες της γάτας. Σε γατάκια και νεαρά ζώα τα ποσοστά θνησιμότητας, αν το ζώο προσβληθεί από την ασθένεια, είναι πάρα πολύ υψηλά. Η ασθένεια προσβάλει το γαστρεντερικό σύστημα και προκαλεί εμετούς και διάρροιες, έντονο πόνο στην κοιλιά, γρήγορη αφυδάτωση και πτώση των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Πολλές φορές ο θάνατος είναι τόσο γρήγορος που δεν υπάρχει χρόνος για τη θεραπεία της.

Η μετάδοση της νόσου είναι πάρα πολύ εύκολη και για αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε ανεμβολίαστα ζώα να μην έρχονται σε επαφή με άλλα ανεμβολίστα ζώα.

Ιογενής λευχαιμία. Η ιογενής λευχαιμία της γάτας είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ασθένεια, παρόλο που ένα ζώο μπορεί να παραμείνει φορέας για πολλά χρόνια χωρίς να εκδηλώσει τη νόσο. Στην περίπτωση που το ζώο νοσήσει, δεν υπάρχει θεραπεία καθώς η ασθένεια προσβάλει ζωτικά όργανα και εξελίσσεται αρκετά γρήγορα.

Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται από το σάλιο, αλλά και με οποιαδήποτε σωματικά υγρά και κυρίως με τη σεξουαλική επαφή.

Λύσσα. Η λύσσα είναι μια θανατηφόρα ασθένεια που μπορεί να προσβάλει τα περισσότερα θηλαστικά και να μεταδοθεί ανάμεσα σε διαφορετικά είδη ζώων. Εκδηλώνεται με τη μορφή οξείας εγκεφαλίτιδας και αν δεν θεραπευτεί έγκαιρα το ζώο πεθαίνει. Αν και αρκετά διαδεδομένη παλαιότερα, πλέον, μετά από το συστηματικό εμβολιασμό των κατοικιδίων στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α., και ειδικά στα αστικά περιβάλλοντα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Ειδικά για τις γάτες που δεν βγαίνουν από το σπίτι, πολλές φορές ο εμβολιασμός για την ασθένεια αυτή δεν συστήνεται. Παρόλα αυτά, το αντιλυσσικό εμβόλιο είναι νομικά απαραίτητο για να μπορέσει το ζωάκι μας να ταξιδεύσει στο εξωτερικό.

Στο εμπόριο κυκλοφορούν διαφορετικοί τύποι εμβολίων. Στη γενική περίπτωση η ρινοτραχειίτιδα συνδυάζεται με το εμβόλιο της πανλευκοπενίας και σε κάποιους τύπους εμβολίων, με αυτό των χλαμυδίων και της λευχαιμίας. Η λύσσα διατίθεται σαν ξεχωριστό εμβόλιο. Το ακριβές σχήμα εμβολιασμών καθορίζεται σε συνεργασία με τον κτηνίατρό μας και σύμφωνα με τις ανάγκες του ζώου.

Καλό είναι να γνωρίζουμε επίσης, ότι μετά από τον εμβολιασμό του ζώου υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν ελαφρές παρενέργειες όπως ανορεξία, πυρετός ή πόνος στο σημείο εφαρμογής του εμβολίου.

Επιπλέον, καθώς χρειάζεται να περάσει χρόνος από τον εμβολιασμό μέχρι την ανάπτυξη αντισωμάτων, καλό είναι να περιμένουμε 1-2 εβδομάδες πριν φέρουμε σε επαφή το ζωάκι μας με άλλες γάτες ή του επιτρέψουμε να βγει στον κήπο.

Τέλος, ο εμβολιασμός δεν είναι μόνο απαραίτητος για το κατοικίδιό μας, αλλά και για τα αδέσποτα ζώα. Αν φροντίζουμε αδέσποτες γατούλες και έχουμε τη δυνατότητα να τις εμβολιάσουμε, τους προσφέρουμε ένα πολύ σημαντικό εφόδιο και πλεονέκτημα για την επιβίωσή τους.

Συνοψίζοντας:

Ο συστηματικός εμβολιασμός της γάτας είναι απαραίτητος για την προστασία της από πολλές επικίνδυνες ασθένειες.

Δεν αμελούμε τον εμβολιασμό της, παρόλο που μπορεί να μένει μέσα στο σπίτι μας μόνο χωρίς να έρχεται σε επαφή με άλλα ζώα.

Ειδικά σε περιβάλλοντα με πολλά ζώα, είναι πολύ επικίνδυνο να εισάγουμε καινούρια ζώα χωρίς να έχουν εμβολιαστεί πρώτα.

Πηγή: περιοδικό Catpress